Matthæum (Matthew) 12 :: Latin Vulgate (VUL)

(Mar 2:23–28; Luk 6:1–5 )

Mat 12:1in illo tempore abiit Iesus sabbato per sata discipuli autem eius esurientes coeperunt vellere spicas et manducare

Mat 12:2

Mat 12:2Pharisaei autem videntes dixerunt ei ecce discipuli tui faciunt quod non licet eis facere sabbatis

Mat 12:3

Mat 12:3at ille dixit eis non legistis quid fecerit David quando esuriit et qui cum eo erant

Mat 12:4

Mat 12:4quomodo intravit in domum Dei et panes propositionis comedit quos non licebat ei edere neque his qui cum eo erant nisi solis sacerdotibus

Mat 12:5

Mat 12:5aut non legistis in lege quia sabbatis sacerdotes in templo sabbatum violant et sine crimine sunt

Mat 12:6

Mat 12:6dico autem vobis quia templo maior est hic

Mat 12:7

Mat 12:7si autem sciretis quid est misericordiam volo et non sacrificium numquam condemnassetis innocentes

Mat 12:8

Mat 12:8dominus est enim Filius hominis etiam sabbati

(Mar 3:1–6; Luk 6:6–11 )

Mat 12:9

Mat 12:9et cum inde transisset venit in synagogam eorum

Mat 12:10

Mat 12:10et ecce homo manum habens aridam et interrogabant eum dicentes si licet sabbatis curare ut accusarent eum

Mat 12:11

Mat 12:11ipse autem dixit illis quis erit ex vobis homo qui habeat ovem unam et si ceciderit haec sabbatis in foveam nonne tenebit et levabit eam

Mat 12:12

Mat 12:12quanto magis melior est homo ove itaque licet sabbatis benefacere

Mat 12:13

Mat 12:13tunc ait homini extende manum tuam et extendit et restituta est sanitati sicut altera

Mat 12:14

Mat 12:14exeuntes autem Pharisaei consilium faciebant adversus eum quomodo eum perderent

Mat 12:15

Mat 12:15Iesus autem sciens recessit inde et secuti sunt eum multi et curavit eos omnes

Mat 12:16

Mat 12:16et praecepit eis ne manifestum eum facerent

Mat 12:17

Mat 12:17ut adimpleretur quod dictum est per Esaiam prophetam dicentem

Mat 12:18

Mat 12:18ecce puer meus quem elegi dilectus meus in quo bene placuit animae meae ponam spiritum meum super eum et iudicium gentibus nuntiabit

Mat 12:19

Mat 12:19non contendet neque clamabit neque audiet aliquis in plateis vocem eius

Mat 12:20

Mat 12:20harundinem quassatam non confringet et linum fumigans non extinguet donec eiciat ad victoriam iudicium

Mat 12:21

Mat 12:21et in nomine eius gentes sperabunt

(Mar 3:22–27; Luk 11:14–23 )

Mat 12:22

Mat 12:22tunc oblatus est ei daemonium habens caecus et mutus et curavit eum ita ut loqueretur et videret

Mat 12:23

Mat 12:23et stupebant omnes turbae et dicebant numquid hic est Filius David

Mat 12:24

Mat 12:24Pharisaei autem audientes dixerunt hic non eicit daemones nisi in Beelzebub principe daemoniorum

Mat 12:25

Mat 12:25Iesus autem sciens cogitationes eorum dixit eis omne regnum divisum contra se desolatur et omnis civitas vel domus divisa contra se non stabit

Mat 12:26

Mat 12:26et si Satanas Satanan eicit adversus se divisus est quomodo ergo stabit regnum eius

Mat 12:27

Mat 12:27et si ego in Beelzebub eicio daemones filii vestri in quo eiciunt ideo ipsi iudices erunt vestri

Mat 12:28

Mat 12:28si autem ego in Spiritu Dei eicio daemones igitur pervenit in vos regnum Dei

Mat 12:29

Mat 12:29aut quomodo potest quisquam intrare in domum fortis et vasa eius diripere nisi prius alligaverit fortem et tunc domum illius diripiat

Mat 12:30

Mat 12:30qui non est mecum contra me est et qui non congregat mecum spargit

(Mar 3:28–30 )

Mat 12:31

Mat 12:31ideo dico vobis omne peccatum et blasphemia remittetur hominibus Spiritus autem blasphemia non remittetur

Mat 12:32

Mat 12:32et quicumque dixerit verbum contra Filium hominis remittetur ei qui autem dixerit contra Spiritum Sanctum non remittetur ei neque in hoc saeculo neque in futuro

(Mat 7:15–20 )

Mat 12:33

Mat 12:33aut facite arborem bonam et fructum eius bonum aut facite arborem malam et fructum eius malum siquidem ex fructu arbor agnoscitur

Mat 12:34

Mat 12:34progenies viperarum quomodo potestis bona loqui cum sitis mali ex abundantia enim cordis os loquitur

Mat 12:35

Mat 12:35bonus homo de bono thesauro profert bona et malus homo de malo thesauro profert mala

Mat 12:36

Mat 12:36dico autem vobis quoniam omne verbum otiosum quod locuti fuerint homines reddent rationem de eo in die iudicii

Mat 12:37

Mat 12:37ex verbis enim tuis iustificaberis et ex verbis tuis condemnaberis

(Luk 11:29–32 )

Mat 12:38

Mat 12:38tunc responderunt ei quidam de scribis et Pharisaeis dicentes magister volumus a te signum videre

Mat 12:39

Mat 12:39qui respondens ait illis generatio mala et adultera signum quaerit et signum non dabitur ei nisi signum Ionae prophetae

Mat 12:40

Mat 12:40sicut enim fuit Ionas in ventre ceti tribus diebus et tribus noctibus sic erit Filius hominis in corde terrae tribus diebus et tribus noctibus

Mat 12:41

Mat 12:41viri ninevitae surgent in iudicio cum generatione ista et condemnabunt eam quia paenitentiam egerunt in praedicatione Ionae et ecce plus quam Iona hic

Mat 12:42

Mat 12:42regina austri surget in iudicio cum generatione ista et condemnabit eam quia venit a finibus terrae audire sapientiam Salomonis et ecce plus quam Salomon hic

(Luk 11:24–26 )

Mat 12:43

Mat 12:43cum autem inmundus spiritus exierit ab homine ambulat per loca arida quaerens requiem et non invenit

Mat 12:44

Mat 12:44tunc dicit revertar in domum meam unde exivi et veniens invenit vacantem scopis mundatam et ornatam

Mat 12:45

Mat 12:45tunc vadit et adsumit septem alios spiritus secum nequiores se et intrantes habitant ibi et fiunt novissima hominis illius peiora prioribus sic erit et generationi huic pessimae

(Mar 3:31–35; Luk 8:19–21 )

Mat 12:46

Mat 12:46adhuc eo loquente ad turbas ecce mater eius et fratres stabant foris quaerentes loqui ei

Mat 12:47

Mat 12:47dixit autem ei quidam ecce mater tua et fratres tui foris stant quaerentes te

Mat 12:48

Mat 12:48at ipse respondens dicenti sibi ait quae est mater mea et qui sunt fratres mei

Mat 12:49

Mat 12:49et extendens manum in discipulos suos dixit ecce mater mea et fratres mei

Mat 12:50

Mat 12:50quicumque enim fecerit voluntatem Patris mei qui in caelis est ipse meus et frater et soror et mater est

The Latin Vulgate was translated from the original languages into Latin by Jerome in A.D. 405. For over a millennium, it remained as the preferred translation of the church. This version of the Bible is in the public domain.